Jest to kluczowa różnica w stosunku do innych archiwów narodowych, bibliotek narodowych i innych (między-) narodowych instytucji dziedzictwa narodowego
Dlatego dokładamy wszelkich starań, aby doradzać naszym producentom, ministerstwom i ich agencjom, w jaki sposób tworzyć i ostatecznie przekazać tę specyficzną formę dokumentacji rządowej – zarchiwizowane publiczne strony internetowe. Jednym z przykładów wsparcia, jakie zaoferowaliśmy, było wydanie bardzo dobrze przyjętych wytycznych dotyczących archiwizacji stron internetowych (2018). Te wytyczne zostały również wykorzystane jako część wymagań europejskiego przetargu publicznego (2021). Przedmiotem przetargu było wykonanie centralnej platformy do pozyskiwania około 1500 publicznych stron internetowych rządu centralnego. W 2019 roku rozpoczęliśmy realizację projektu, aby móc zgromadzić zarchiwizowane materiały. Naszym celem było sformułowanie i wdrożenie wymagań dla różnych aspektów modelu OAIS. Innymi słowy, musieliśmy zintegrować z istniejącą infrastrukturą i przepływami pracy naszego repozytorium cyfrowego (w skrócie e-depot) procesy związane z pozyskiwaniem, przechowywaniem, zarządzaniem oraz zapewnianiem dostępu do zarchiwizowanych publicznych stron internetowych niderlandzkiego rządu centralnego. Te obszerne tematy są kluczowe dla mojej prezentacji, obok bardziej szczegółowych zagadnień i wyzwań, z którymi się spotkaliśmy, takimi jak:
- Jakie opcje wyszukiwania będziemy mogli wdrożyć?
- Jak prezentować i komunikować naszym użytkownikom, że treść nie została zebrana lub została częściowo zebrana z powodu (znanych) ograniczeń technicznych narzędzi archiwizujących z obsługą treści dynamicznych? Coś, co w naszych wytycznych nazywamy treścią niezdatną do zbioru.
- Czy nasz krajowy schemat metadanych, model danych naszego e-depotu i EAD stosowane w naszym systemie zarządzania zbiorami wystarczą do zapewnienia odpowiednich metadanych administracyjnych, opisowych i technicznych dla zarchiwizowanych stron internetowych? A może musimy połączyć nasz schemat narodowy z innym schematem międzynarodowym?
- Czy gotowa przeglądarka Open Wayback, zainstalowana w naszym rozwiązaniu Preservica, rozwiąże sprawę? Czy w naszej infrastrukturze musimy zainstalować osobną przeglądarkę?
- Co to jest walidacja WARC i jakimi narzędziami walidować?
Do Urzędu Publikacji dołączyła w 2005 roku i od tego momentu zajmowała różne stanowiska w usługach wydawniczych i archiwalnych. Prowadzi archiwum zasobów sieci od momentu powstania serwisu, którym zarządza w ramach Urzędu Publikacji od 2018 roku.Unia Europejska (UE) jest unią polityczną i gospodarczą 27 państw członkowskich. W imieniu instytucji UE Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich (OP) tworzy archiwum zasobów sieci UE. Jego celem jest archiwizacja treści internetowych dotyczących instytucji UE, aby zachować je długofalowo i udostępniać publicznie. Archiwum obejmuje różne strony internetowe instytucji, organów i agencji UE. Większość z nich znajduje się w domenie europa.eu i obejmuje wszystkie instytucje władz UE i organów regulacyjnych.
Strony internetowe znajdujące się na liście startowej (seed list) do archiwizacji są regularnie archiwizowane, co najmniej cztery razy w roku. Proces pobierania treści można zaplanować tak często, jak to konieczne. Możliwe jest również tworzenie archiwów „ad hoc”, jeśli właściciel serwisu złoży uzasadnioną prośbę. Najczęstszym powodem archiwizacji strony lub dokumentu jest to, że zawartość zostanie przeniesiona do trybu offline lub znacząco zmieniona.
Nasze archiwum zasobów sieci jest tworzone we współpracy z Archive-it (Internet Archive). Platforma ta oferuje automatyczne narzędzia do zarządzania seedami, określania zakresu i katalogowania, z możliwością pozyskiwania metadanych na poziomie seedów lub kolekcji. Obsługuje automatyczną archiwizację, którą można zaplanować oraz wyszukiwanie pełnotekstowe i hosting. Istnieje system kontroli jakości, możliwe jest pobieranie plików WARC.
W prezentacji zostaną przedstawione główne cechy, zawartość i zakres archiwum zasobów sieci UE, a także proces archiwizacji i wykorzystywane narzędzie. Dodatkowo prezentacja obejmie napotkane wyzwania i odpowiedzi na nie.
W mojej prezentacji przedstawię krótkie wprowadzenie działań Narodowej Biblioteki Széchényiego w zakresie archiwizacji zasobów w Internecie. Podsumuję ramy organizacyjne wraz z otoczeniem legislacyjnym, dokonam szybkiego przeglądu historii archiwizacji cyfrowych zasobów w naszej bibliotece. Prezentacja obejmie również: sposoby archiwizacji, krótki przegląd różnych rodzajów zbiorów, zaplecza informatycznego archiwizacji stron internetowych, kwestii metadanych, rozpowszechniania i współpracy.
- koordynacja projektów ponownego wykorzystania,
- portale internetowe Biblioteki,
- katalog biblioteczny online,
- Biblioteka Cyfrowa,
- Depozyt prawny niedrukowany (w tym archiwum internetowe) oraz
- długoterminowy program konserwacji cyfrowej.
Hiszpańska Biblioteka Narodowa zaczęła archiwizować hiszpańską sieć w 2009 roku z pomocą Internet Archive. Zachowanie dziedzictwa dokumentacyjnego stało się jednym z głównych zadań Biblioteki, ponieważ publikacje coraz częściej przechodziły z urządzeń fizycznych do internetowych. Od tego czasu uchwalono (w 2011 r.) nową ustawę o depozycie prawnym, aby uwzględnić publikacje internetowe z zakresu Depozytu Prawnego. Ponieważ Hiszpania ma strukturę regionalną z rządami autonomicznymi, regiony autonomiczne mają kompetencje w zakresie depozytu prawnego. Tak więc niedrukowany depozyt prawny w Hiszpanii, w tym archiwum zasobów w sieci, jest wspólnym projektem, w ramach którego biblioteki regionalne wybierają i zarządzają własnymi zbiorami online we współpracy z Hiszpańską Biblioteką Narodową. Do tej pory rozmiar archiwizowanych informacji to 1 Pb, a zbiór polega na połączeniu corocznych archiwizacji domeny .es oraz selektywnych archiwizacji na różne tematy, które wymagają specjalnego zarządzania.
Yves Maurer jest zastępcą kierownika działu IT i innowacji cyfrowych w Bibliotece Narodowej Luksemburga, a od 2016 r. kierownikiem technicznym luksemburskiego archiwum zasobów sieci. Odgrywa aktywną rolę we wszystkich cyfrowych wydarzeniach w bibliotece, od konserwacji cyfrowej, cyfrowego egzemplarza obowiązkowego, metod AI zwiększających użyteczność zdigitalizowanych materiałów, otwartych danych, po przejścia na nowy ILS itp. Wcześniej był odpowiedzialny za program cyfryzacji BnL od 2007 roku i założenie portalu luksemburskich gazet pod adresem eluxemburgensia.lu. W tym okresie był członkiem rad związanych z cyfryzacją w IFLA i Igelu. Wcześniej był wiceprezesem ds. rozwoju w Atril Language Engineering w Madrycie i odpowiadał za flagowe oprogramowanie do tłumaczenia wspomaganego komputerowo DéjàVu. Posiada tytuł magistra matematyki i informatyki uzyskany w Imperial College London.
W tej prezentacji Yves Maurer (zastępca kierownika działu IT) i Ben Els (kurator cyfrowy, Luxembourg Web Archive) powrócą do początku programu archiwizacji internetowej w Bibliotece Narodowej Luksemburga. Przedstawione zostaną różne aspekty Luksemburskiego ustawodawstwa dotyczącego depozytów prawnych, spostrzeżeń z archiwizacji domeny .lu, a także kolekcje wydarzeń i tematów od 2016 r. Porozmawiamy również o wysiłkach na rzecz publicznego zasięgu, udziale społeczności i projektach badawczych związanych z luksemburskim archiwum zasobów sieci.
Ma wszechstronne wykształcenie w zakresie filozofii, IT i zarządzaniu. Przed dołączeniem do Netarkivet przez 13 lat zdobywał doświadczenia w zarządzaniu tłumaczeniami filmów animowanych i akcji dla kina i transmisji strumieniowych, dla klientów lokalnych, regionalnych i globalnych, a także w tworzeniu własnych produkcji.
Netarkivet – narodowe duńskie archiwum zasobów sieci w Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze
Prezentacja przedstawi historię, tło prawne i aktualny stan duńskiego archiwum zasobów sieci w Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze. Przyjrzymy się liczbom, statystykom, zastosowanej technologii, zaktualizowanym przepisom dotyczącym egzemplarza obowiązkowego, które weszły w życie w 2005 r. co umożliwiło stworzenie archiwum. Zwrócona zostanie także uwaga na praktyki i wyzwania w zakresie gromadzenia danych oraz ekscytujące nowe możliwości, które daje nasza platforma SolrWayback, rozpowszechniana w ramach otwartego oprogramowania i dostępna dla badaczy od 2018 roku.
Zajmuje się tworzeniem, wdrażaniem i utrzymaniem cyfrowych systemów bibliotecznych (Chorwackie Archiwum Internetowe, Zbiory Cyfrowe Biblioteki Narodowej i Uniwersyteckiej w Zagrzebiu, Chorwackie elektroniczne repozytoria prac dyplomowych itp.) oraz dba o interoperacyjność z innymi systemami dla wszystkich rodzajów zasobów. Od 2005 roku zajmuje się wszystkimi etapami archiwizacji zasobów sieci, a od 2016 roku koordynuje rozwój Chorwackiego Webarchiwum. Zarządza i uczestniczy w projektach digitalizacji Biblioteki oraz rozwoju portali tematycznych. Jest zaangażowana w projekty krajowe i międzynarodowe.
Archiwizacja chorwackiej sieci
Zasoby sieci różnią się od innych rodzajów zasobów, którymi opiekują się biblioteki pod wieloma względami: częste zmiany adresów URL, treści i rozmiaru, krótki i nieprzewidywalny cykl życia itp. W Chorwacji zadanie zachowania tego typu zasobów dla przyszłych pokoleń należy do Biblioteki Narodowej i Uniwersyteckiej w Zagrzebiu. Biblioteka we współpracy z Uniwersyteckim Centrum Obliczeniowym Uniwersytetu w Zagrzebiu (Srce) w 2004 roku stworzyła system archiwizacji treści w Internecie – Chorwackie Webarchiwum. Prezentacja zapewni przegląd siedemnastoletniego doświadczenia w archiwizacji chorwackiej sieci z naciskiem na istniejące przepływy pracy.
W tej prezentacji omówię, co skłoniło Bibliotekę Narodową Islandii do podjęcia tego zadania w latach 90., gdy bańka internetowa się powiększała. Ważną rolę w podejmowanych staraniach miało zrewidowane islandzkie ustawodawstwo dotyczące depozytów prawnych z 2002 r. Omówię także pracę, dzięki której powstało obszerne krajowe archiwum zasobów sieci. Archiwum obejmujące ponad dwie dekady, 5 miliardów dokumentów i prawie 150 terabajtów danych. I jest otwarte dla całego świata.
